“HIER HEB IK WEER GELEERD TE DROMEN”

Olivia Paulo Zakaria, cursiste kleermaken, Temeke Vocational Training Center, Tanzania

Met een meetlint om haar schouders gedrapeerd zit Olivia Paulo Zakaria achter een naaimachine in een klaslokaal in het Temeke Vocational Training Center. In dit trainingscentrum in de buurt van de Tanzaniaanse stad Dar Es Salaam volgt Olivia een opleiding tot kleermaakster. De naaimachine waar zij achter zit is een van de zesendertig machines die Gered Gereedschap aan het opleidingscentrum heeft gedoneerd om gebruikt te worden tijdens de praktijklessen. “Ik werk graag op deze machine,” zegt Olivia glimlachend. “Hij stikt heel soepel. Een zoom in een jurk of rok heb je zo gelegd.”

Zakenvrouw

Olivia glimlacht vaak tijdens ons gesprek over haar opleiding en het gebruik van de naaimachines in de lessen. Ze maakt een vrolijke indruk, maar achter die opgewektheid gaan veel problemen en verdriet schuil. Terwijl ze een nieuwe zoom in een gele jurk stikt, vertelt ze in het kort haar levensverhaal: “Mijn moeder stierf bij mijn geboorte en wie mijn vader is, weet ik niet. Ik heb hem nooit gezien. Ik ben opgevoed door een goede Samaritaan. Na de de basisschool ben ik gestopt met studeren. Zo snel mogelijk werken en geld verdienen, waren belangrijker. Ik ben begonnen met cassave- en bananenchips te verkopen en daarna heb ik nog van alles gedaan om rond te kunnen komen. Zo heb ik een tijdje in DVD’s gehandeld. Ik ben best wel ambitieus en zag voor mezelf een toekomst als zakenvrouw.”

Dromen

Olivia zwijgt even. Ze pakt de jurk op en legt hem op het tafeltje naast haar. “Vier jaar geleden is mijn kind geboren. Ik was toen eenentwintig. Alles leek toen goed te gaan: ik verdiende mijn eigen geld, had een vriend en was een gelukkige moeder. Toen stortte alles ineen. In het ziekenhuis zeiden ze dat ik met HIV besmet was. Mijn vriend liet me in de steek. Mijn toekomstdromen gingen in rook op. Pas toen ik hier in het centrum cursussen ging volgen, heb ik weer geleerd te dromen.”

Welkom

Olivia verwisselt een klosje garen op de naaimachine. De glimlach is terug op haar gezicht. “De moeder van een vriendin vertelde me over dit opleidingscentrum. Dat je er gratis cursussen kon volgen en een vak leren en zo. Ik heb me toen ingeschreven voor verschillende cursussen, waaronder deze kleermakersopleiding. Vanaf de eerste cursusdag voelde ik me hier thuis. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik vanwege mijn ziekte niet welkom was of gemeden werd. Dat is heel bijzonder.”

Beste kleermaakster

Olivia zwijgt weer even en zegt dan: “De docenten hier moedigen me aan als ik het even niet zie zitten. Als ik de opleiding hier heb afgerond, wil ik me verder ontwikkelen in het vak. Mijn droom is een eigen bedrijfje te beginnen, zodat ik geld genoeg kan verdienen om mijn kind een goede toekomst te geven. Ik wil gewoon de beste kleermaakster in Tanzania worden!”